Herontdekte passie: hoe een mistige ochtend in Bakkeveen mijn liefde voor fotografie opnieuw aanwakkert
Twee jaar geleden behaalde een van mijn foto’s de negende plaats in een wereldwijde fotowedstrijd van Canon. Wat een trotse mijlpaal had moeten zijn, bracht echter onverwachte druk met zich mee. De drang om telkens weer een perfecte foto te maken, gecombineerd met de afgunst en het ‘ikke, ikke’ in de fotografie, zorgde ervoor dat ik mijn passie verloor. Voor twee lange jaren stond mijn camera stof te verzamelen.
Fotografie was voor mij altijd meer dan een hobby; het was een manier om de schoonheid van de wereld vast te leggen en te delen. Maar die vreugde leek ver te zoeken, totdat een blessure die mijn hardlopen stopte, me weer naar mijn fototas liet grijpen.
Op een vroege zondagochtend, om precies te zijn 5:30 uur, besloot ik samen met mijn goede vriend Ron ter Burg naar het schilderachtige Bakkeveen te gaan. De ochtend begon veelbelovend met een betoverende nevel die het landschap omhulde. We hoopten op een prachtige zonsopgang, maar helaas bleef de zon verscholen achter de wolken.
Hoewel de zon ons in de steek liet, gebeurde er iets magisch. De stilte van de natuur, het zachte licht dat door de nevel brak, en het gezelschap van een goede vriend lieten me mijn oude passie voor fotografie herontdekken. Het moment dat ik mijn camera weer oppakte, voelde alsof ik thuiskwam.
De foto die ik die ochtend maakte, is misschien niet het perfecte shot dat ik twee jaar geleden zou hebben nagestreefd, maar het is voor mij zoveel meer dan dat. Het is een symbool van terugkeer, van opnieuw ontdekken waarom ik ooit verliefd werd op landschapsfotografie.
Fotografie is weer een deel van mij geworden, en ik kan niet wachten om opnieuw de wereld door mijn lens te verkennen.
Wil je deze foto bij jou aan de muur? Dat kan hoor: https://ronmeijer.frl/webshop/
