14-04-2024
Op 14 april herontdekte ik mijn ware passie voor fotografie. Na een pauze van bijna twee jaar, waarin mijn Canon-camera voornamelijk gebruikt werd voor het vastleggen van familiegebeurtenissen, kwam de vonk voor echte fotografie weer terug. Het was lang geleden dat ik eropuit trok om puur voor het plezier en de kunst van de fotografie te fotograferen. Maar waarom die pauze? Na de successen, werd ik geconfronteerd met afgunst en een overvloed aan informatie die mij de nodige frustratie opleverde. Het gebeurde dat mijn tips, hulp en informatie werd gebruikt zonder erkenning van mijn bijdrage, wat leidde tot een gevoel van teleurstelling en terugtrekking.
Dit gevoel veranderde echter onlangs toen ik op een zaterdag contact zocht met mijn vriend Ron van Ron ter Burg Photography. Ook hij had al een tijd niet meer gefotografeerd om het fotograferen zelf, en we besloten spontaan om weer eens samen op pad te gaan. Zo belandden we in het uitgestrekte landschap van Noord-Groningen. Met de hoge bewolking en de afnemende wind hadden we goede hoop op een spectaculaire zonsondergang, iets waar elke fotograaf van droomt.
De werkelijkheid was echter anders dan verwacht. De zon verborg zich achter de wolken en het gouden uur waar we zo naar uitkeken, bleek minder indrukwekkend. Maar als fotograaf leer je om te gaan met de onvoorspelbaarheid van de natuur. Na de zonsondergang richtte ik mij op een veld met witte tulpen, waarboven de donkere lucht dreigend overkwam. Ik installeerde een 4-stops grijsverloopfilter om de contrasten tussen de heldere tulpen en de duistere lucht te accentueren. De resultaten van deze poging zal ik pas over een paar dagen, na het opnieuw installeren van Lightroom zien. De ervaring van het vastleggen ervan was op zich al tof!
Het gevoel van fotografie, het vertalen van de natuurlijke schoonheid door mijn lens, bracht een vertrouwde vreugde met zich mee. Er is iets diep bevredigends aan het delen van hoe ik de wereld zie, iets dat niet alleen mijzelf plezier brengt, maar hopelijk ook anderen inspireert.
Deze ervaring deed mij realiseren hoeveel fotografie voor mij betekent. Het is meer dan alleen een hobby of beroep; het is een manier om mijn interpretatie van de wereld uit te drukken en vast te leggen. Het herinnerde mij eraan waarom ik jaren geleden besloot om mijn leven deels aan fotografie te wijden. De rust en focus die het vereist om een perfecte foto te maken, de opwinding bij het vangen van een uniek moment, en de voldoening van het creëren van iets blijvends, zijn wat mij drijven.
Mijn dag in Noord-Groningen met Ron was een welkome herinnering aan mijn passie voor fotografie. Het heeft mij geïnspireerd om weer regelmatig mijn camera op te pakken en de wereld te verkennen door de lens. Elk landschap, elk moment biedt een nieuwe mogelijkheid om iets bijzonders te creëren. En ondanks de teleurstellingen en uitdagingen die soms komen kijken bij fotografie, is de beloning van het vastleggen van de schoonheid van de natuur onvergelijkbaar.
Tot de 27ste! https://ronmeijer.frl/evenementen/workhop-landschapsfotografie-waddenzee/
Ron xx
