Vrijdag vertrok ik alleen naar Duitsland. Alles stond in het teken van dé foto van de stoomtrein in de sneeuw. Bij aankomst trok ik gauw andere kleren aan om daarna meer dan 20 kilometer de berg op en af te lopen. Opzoek naar die ene toffe locatie. Met een zaklamp liep ik ver na zonsondergang de berg af. Best spannend om dit alleen te doen, maar okay ik wist genoeg.
Zaterdagochtend werd ik heel vroeg wakker en toen ik naar buiten keek, was ik direct klaarwakker. Kraakhelder en steenkoud. Yes!
Tijdens het ontbijt at ik zoveel ik op kon om daarna te starten. Om 9:00 uur was ik al boven. Het wachten kon beginnen. Om 10:00 uur zou de eerste trein komen, maar deze kwam niet. Stoïcijns bleef ik wachten op de stoomtrein. Uiteindelijk hoorde ik dan eindelijk de trein aankomen. ‘Dit moet lukken,’ dacht ik. Een perfecte voorbereiding en locatie. De camera en compositie tot in den treure gecheckt. Meer kon ik niet doen. Als dan dit het resultaat is, dan ben ik als een kind zo blij.
